Bruksizm

Bruksizm jest stosunkowo niedawno odkryta jednostka chorobowa. Polega na silnym, niekontrolowanym zaciskaniu szczęk i zgrzytaniu zębami. Często objawy ujawniają się poza świadomością, podczas snu, dlatego sami chorzy nie są w stanie rozpoznać choroby. Etiologia jego powstawania kojarzona jest z pędem życia generującym stres. Szacunki podają, ze może dotykać już nawet połowy populacji głownie młodych ludzi do 40 roku życia. Jeśli pojawia się u dzieci to najczęściej spowodowany jest pasożytami układu pokarmowego. Nieleczony w niedługim czasie doprowadza do dużych ubytków szkliwa i głębszych tkanek zęba, chorób przyzębia, bólu głowy, uszkodzeń w stawie skroniowo-żuchwowym, a nawet problemów ze wzrokiem i słuchem.

Leczenie opiera się na współpracy stomatologa, psychologa i fizjoterapeuty. Uszkodzone zęby często wymagają leczenia kanałowego, w wielu przypadkach konieczne staje się wdrożenie leczenia protetycznego. Równolegle z leczeniem stomatologicznym powinna odbywać się terapią psychologiczna niwelująca stres rożnego rodzaju technikami odprężającymi. Osobom borykającym się z tym problemem zaleca się noszenie tzw. szyn relaksacyjnych. Są to indywidualnie dopasowane do zgryzu pacjenta przezroczyste nakładki, uniemożliwiające zaciskanie zębów. Często zalecana jest rehabilitacja układu kostno-mięśniowego w gabinecie fizjoterapii. W przypadku bardzo silnego bruksizmu niezbędne jest zastosowanie terapii przy użyciu toksyny botulinowej.